donderdag 21 februari 2013

De dwaas


What is it I think reality is? & what is the actual reality?




Waite noemt de dwaas 'de geest, die ervaring wil opdoen'. 
Daarbij wordt hij geleid door zijn nieuwsgierigheid en zijn verlangen. 
Zonder vooropgezet plan gaat hij spontaan en zorgeloos, naïef en fris van zin zijn weg vol verrassingen.
Hij is het beminnelijke kind in ons, waardoor ons leven allure krijgt. 
Omdat hij zijn verstand niet gebruikt, kan hij spelen, lachen, dromen en zich vermaken, zoveel hij maar wil.
Vanuit het standpunt van de 'volwassene' doet hij alleen maar domme dingen, die maar beter onderdrukt zouden kunnen worden. 
Hij laat zich wel intimideren, maar niet uitschakelen. Dat is ons geluk. 
Als ons schrandere ik er het minst op bedacht is, haalt hij een kwajongensstreek uit, die ons volledig
van ons stuk brengt en al onze vaststaande overtuigingen en verwachtingen in één klap door de war gooit.
Als we het slachtoffer zijn geworden van zijn streken, kunnen we lachen of huilen. 
Het maakt niets uit. Alleen is lachen leuker. 
De chaos die hij veroorzaakt, brengt maar al te vaak een aangename ontspanning teweeg en schept
een volledig nieuw uitgangspunt, dat in vergelijking tot onze oorspronkelijke plannen veel levendiger
en minder rigide is. 
Als we meer lol aan en in ons leven willen hebben, dan moeten wij de nar in ons tot onze vriend maken. 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten