Mythologie

Moeder aarde

Moeder Aarde is een motief dat in veel mythologieën terugkeert, vaak ook Moeder Natuur genoemd. Het gaat dan om de vruchtbaarheidsgodin bij uitstek, die de vruchtbare aarde of de aard van de vruchtbaarheid, de natuur, zelf incarneert. Ze is dan ook altijd de moeder van de andere goden, en wordt als zodanig ook aangezien als de patrones van het moederschap. Deze originele visie stamt uit de vaststelling dat de aardse natuur al het leven in haar schoot draagt, voedt en ondersteunt, en weer opbergt als het vergaat. Zij draagt in een bepaalde visie zelfs de hemel.

Bron: wikipedia

Levensboom

De boom als symbool van het zich voortzettende leven: de levensboom. Altijd groene bomen staan voor een door de goden gewild lang leven. De bomen leven langer dan de mens. Dat kan bij sommige bomen enige eeuwen belopen. De boom suggereert aan de mens de hoop dat hij lang zou kunnen blijven leven.

Een geheel andere betekenis draagt de boom in het kader van de analytische psychologie. Daar is de boom het symbool van het proces van individuatie d.w.z van het lichamelijk en psychisch uitgroeien vanuit een klein zaadbeginsel dat rijk is aan kiemen, aan potentiële ontplooiingskrachten, tot een in de ruimte staande boom met een volle kruin en een rijkdom aan takken, die aangeven met hoeveel succes de ontplooiing van de aanwezige talenten heeft plaats gevonden. Het zaadbeginsel is uitgelopen tot aan de grenzen van zijn potentie. De boom kan de kracht van de storm en de koude van de winter doorstaan.

De boom werd ook gezien als wereldas, die de onderwereld, aarde en hemel met elkaar verbond. De platte aardschijf kende als middelpunt een wereldboom die gericht stond op de poolster, de vaste niet bewegende ster aan de hemel. De zon, sterren en de planeten draaiden om de aardschijf heen totdat Copernicus in 1543 aantoonde dat het geocentrisch wereldbeeld (de aarde als centrum van het heelal) onjuist was. De wereldas werd beschouwd als een denkbeeldige pijler van het hemelgewelf. Dat verwijst naar een hecht samengevoegd universum.

In sjamanistische culturen wordt de wereldas gezien als de verbindingsweg waarlangs de sjamaan de hogere delen van het wereldbouwwerk en de woonplaats van de goden kan bereiken en daar met de goden en demonen kan communiceren.

In de Griekse mythe over Adonis wordt verteld dat hij als een mooie, welgevormde zoon uit een mirteboom werd geboren. Hij was door incest verwekt uit Myrrha, een Cyprische prinses en haar vader de koning van het eiland, koning Kinyras. Het verhaal ging dat de koning van Cyprus Myrrha bevrucht had tijdens een diepe slaap. De godin Afroditè was zo verbolgen over deze daad dat zij Myrrha veranderde in een mirteboom. Zij baarde als boom zo Adonis die door de zorg van bosnimfen werd grootgebracht. De verwekker pleegde vlak na de geboorte van zijn zoon zelfmoord. De mooie, krachtige jongeling Adonis wordt begeerd zowel door Persephonè, de godin van de onderwereld en door Aphroditè. Hij verblijft op advies van Zeus een deel van het jaar bij de ene godin en een ander deel van het jaar bij de andere godin.

Bron: Jung's psychologie "Meervoudigheid van symboolbetekenissen"